Tom drugi cyklu Transfer kultury arabskiej w dziejach Polski zawiera dogłębną analizę roli poszczególnych grup etnicznych dawnej i współczesnej Rzeczypospolitej w transferze elementów kultury arabskiej na nasze ziemie.
Tom rozpoczyna się teoretyczno-metodologicznym wprowadzeniem do teorii transferu kulturowego. Dalsze teksty tomu dotyczą już różnych grup etnicznokulturowych jako pośredników, stanowiących pierwszy element procesu transferu kulturowego. Omówiona została rola Turków, Karaimów, Żydów, Ormian i Tatarów, a także członków współczesnej diaspory arabskiej w przekazie materialnych i niematerialnych elementów kultury arabskiej do kultury polskiej.
Seria Transfer kultury arabskiej w dziejach Polski prezentuje wyniki prac zespołu naukowców różnych dyscyplin, realizującego w ramach Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki projekt badawczy pt. Transfer kulturowy jako transdyscyplinarny element nauki o stosunkach międzykulturowych na przykładzie wpływów kultury arabskiej w dziedzictwie kulturowym Polski (projekt nr 2bH 15 0156 83 na lata 2016–2020).
Badacze ci zajęli się różnymi elementami oraz dziedzinami, w których kultura arabska zetknęła się z polską, poczynając od wczesnośredniowiecznych znalezisk archeologicznych, rękopisów wczesnych podróżników arabskich przez bezpośrednie podróże Polaków, pozostawione przez nich pamiętniki, ich udział w relacjach dyplomatycznych ze światem arabskim po naukę, literaturę i sztukę. W ramach projektu autorzy przebadali także rolę, jaką odegrali w transferze kultury arabskiej do kultury polskiej pośrednicy o innym pochodzeniu etnicznym. Nie pominięto również sfery duchowej, czyli filozofii, a nawet religii oraz zagadnień językowych. Jak zatem widać, zakres zetknięcia się polskiej kultury z arabską jest bardzo szeroki, wielowymiarowy i wielowątkowy.