Klucz do raju to słowa z pierwszego zdania rękopiśmiennej księgi Tatarów litewsko-polskich z XVII wieku. Księgi te zwane kitabami, nie miały zazwyczaj tytułów, a pisano je niegdyś pismem arabskim po polsku i białorusku, dodając liczne fragmenty arabskie, rzadziej starotureckie i tureckie z literatury muzułmańskiej. Zawierają one wątki kanonicznej literatury muzułmańskiej, słowiańskie tłumaczenia i adaptacje literatury obrzędowej i podaniowej, a także zaczerpnięte z piśmiennictwa chrześcijańskiego. Niniejsza publikacja jest pierwszym pełnym, krytycznym przekładem kitabu na język polski, w opracowaniu oraz z przypisami i objaśnieniami orientalisty i slawisty.