Literatura i kultura Japonii

Jedna z najgłośniejszych japońskich powieści ostatnich lat!

To arcydzieło, zamykające tak wiele na tak niewielu stronach. Doskonale ukazuje najważniejsze aspekty liczących dwa tysiące lat sztuki, kultury i religii (np. ceremonię herbacianą) jednego z najbardziej kulturalnych narodów świata. Nie pomija żadnej znaczącej osobistości, żadnej sekty religijnej, rodzaju i stylu w sztuce, formy literackiej, teatralnej czy obcego wpływu, który ma jakiekolwiek znaczenie. Równocześnie autor skupił się na wyznaczonym celu, nie ulegając pokusie pisania sprawach niemających bezpośredniego wpływu na kulturę. Co więcej, Paul Varley pisze doskonałą, przejrzystą prozą i unika rozbudowanych przypisów. (...) Jest to doskonałe jednotomowe wprowadzenie do japońskiej kultury

NAJLEPSZA JAPOŃSKA PROZA - 2 książki - Dziewczyna z konbini / Goodbye i wybrane opowiadania

Próba syntezy dotychczasowego stanu badań nad awangardowym teatrem w Japonii, postrzeganym w kontekście kulturowym. Problemem, najbardziej interesującym autorkę jest zjawisko czasu w japońskiej sztuce dramaturgicznej lat sześćdziesiątych.

Pierwszy polski podręcznik do nauki współczesnego języka chińskiego powstał w oparciu o wieloletnie doświadczenia dydaktyczne autorów. Dołączone do niego płyty CD i rozbudowane ćwiczenia fonetyczne pomogą w opanowaniu bardzo trudnej wymowy (tonalność)

Yōkai mieszkają na pustkowiach, w wodzie, w lasach, na polach i łąkach, na wsiach i w miastach, ale żeby je spotkać, wcale nie musimy wybierać się w podróż: są również w naszych domach. Te domowe (lecz nieudomowione) stworzenia są być może najbardziej przerażające ze wszystkich, bo – czy o tym wiemy, czy nie – mieszkają razem z nami, w miejscach, które uważamy za własne i w których czujemy się najbezpieczniej. Są to yōkai bardzo blisko z nami związane.

„Zdarzyło mi się mieszkać w domu, w którym straszy” – tymi słowami autor rozpoczyna książkę o japońskich duchach yūrei. Przejmujące dreszczem czerwone ślady dziecięcych rączek i stóp na suficie miesiącami wyprowadzały z równowagi jego i jego żonę, a tajemnicze, prowadzące donikąd drzwi, których gospodarz zakazał im otwierać, napawały ich lękiem. Dla japońskich znajomych sytuacja była oczywista. Rozglądali się chwilę, po czym z przekonaniem mówili: Aaaa... yūrei ga deteru („Tutaj jest yūrei”).