Życie codzienne w Trypolisie

Udostępnij:

Trypolis - stolica ogromnego kraju, który całymi latami pozostawał na własne życzenie w absolutnej izolacji - ma klimat wszystkich wielkich miast Wschodu, a jednocześnie szokuje nowoczesnością i przepychem. Miasto jest modernizowane i upiększane w zaskakującym tempie, ale chyba zawsze najpiękniejsze będą stare, zaśmiecone zaułki, pachnące wypiekaną chobzą oraz kawą z kardamonem i ziołami, tak charakterystycznymi dla libijskiej kuchni. Dlatego warto Trypolis odwiedzić, poznać jego fenicką i rzymską przeszłość, przejść się wąskimi uliczkami bazarów, obejrzeć i kupić przepiękne wyroby jubilerskie, oddać się lenistwu przy szklaneczce zielonej herbaty z miętą i zaprzyjaźnić z ujmująco życzliwymi mieszkańcami miasta.

Gdzie w Trypolisie młodzi ludzie obu płci mogą się spotkać, aby zapłonęło w nich uczucie? Jest to bardzo trudne, choć nie niemożliwe.

Pierwsze kontakty dziewcząt i chłopców mają miejsce podczas rodzinnych spotkań, dlatego też zdarza się często, że w związek małżeński wstępują krewni, nawet kuzynostwo pierwszego stopnia. Stąd w Libii tak duża śmiertelność wśród noworodków oraz wady genetyczne, niedowład kończyn, niedorozwój czy wady wzroku. Często młodzież, w ścisłej tajemnicy przed całą rodziną, zaczyna współżycie seksualne, uprawiając seks oralny bądź per rectum. Jest to najbardziej bezpieczny rodzaj miłości cielesnej, gdyż dziewczyna pozostaje nadal dziewicą, co jest bezwzględnie wymagane aż do nocy poślubnej. Jeśli zdarzy się, że straci ona cnotę, poddaje się zabiegowi odtworzenia błony w Tunezji (w klinikach na Dżerbie lub w Tunisie) za 1000 dinarów (tj. ok. 800 USD). Gdy panna zajdzie w ciążę, udaje się również do sąsiedniego, nowoczesnego kraju po „ratunek”, pod warunkiem że ma na to pieniądze. Zdarza się, że noworodki znajdowane są na śmietnikach lub wysypiskach, lecz oczywiście są to sytuacje sporadyczne. Czasami trypolitanka oddaje dziecko z nieprawego łoża do sierocińca, który niedawno powstał na Szaria Dżamahirijja.

Według tradycji kobieta i mężczyzna mogą spotykać się tylko w towarzystwie osób trzecich. Obecnie nowocześni, młodzi trypolitańczycy widują się ze sobą na uczelni, która jest koedukacyjna, w pracy, w kafejkach internetowych, chodzą też razem do restauracji. Coraz częściej młode pary spacerują w parkach w centrum stolicy, w zoo, na nadmorskiej promenadzie, czy przesiadują w samochodach, obserwując zachód słońca na międzynarodowych kampach w Dżanzurze czy na Regacie. Podstawowym problemem młodych jest brak lokum, w którym mogliby się spotykać t ^ ete-a`-t ^ ete, oraz ciągłe zainteresowanie sąsiadów (czytaj: sąsiadek) tym, co się dzieje wokół. W Libii surowo zakazane są związki poza- i przedmałżeńskie, nie wspominając już o wspólnym zamieszkaniu.

Prawo to (o dziwo!) obowiązuje również cudzoziemcówi w przypadku nieprzestrzegania go policja obyczajowa może wtargnąć do mieszkania i ukarać winowajców, najpierw grzywną, później wyrzuceniem z lokalu, a nawet zatrzymaniem. Dlatego też w Trypolisie zdarza się, że co „sprytniejsi” obcokrajowcy zawierają półoficjalny związek w obecności notariusza, aby otrzymać dokument umożliwiający im wspólne zamieszkanie. Zdarzało się, że akt taki podpisywały osoby związane z kimś w swoim kraju, ponieważ nie wymaga się żadnych szczegółowych danych ani dokumentów.

Libijczyk nigdy nie poślubi dziewczyny-muzułmanki, która oddała mu się przed podpisaniem kontraktu małżeńskiego, gdyż automatycznie traci do niej szacunek i zaufanie.

Kontynuuj przeglądanie

NAKŁAD :
Wydanie:	Warszawa
Rok wydania:	2006
Typ okładki:	oprawa miękka
Liczba stron:	163
ISBN:	83-89899-42-6

Życie codzienne w Trypolisie

Informacje

Obsługa klienta