Książka ukazuje arabską społeczność Bliskiego Wschodu, której zarówno podczas kolonizacji, jak i dekolonizacji, nie udało się oprzeć zewnętrznym czynnikom dominacji i manipulacji oraz wewnętrznym – rozpadu i braku solidarności. Dominację francusko-angielską z początku XX wieku zastąpiła dominacja amerykańsko-izraelska.

Wykorzystując bogaty materiał faktograficzny, autor wykazuje, że ingerencja religii w politykę nie wynika z odrodzenia tożsamości religijnej, lecz wiąże się z kryzysem „starych” demokracji, których fundamenty są podkopywane przez skutki globalizacji ekonomicznej.