Teatr kudijattam to „wspólna gra” aktorów-ćakjarów, muzyków-nambjarów i aktorek-nangjar. Swoje powinności rodowe związali oni ze świątynią. W kolejnych pokoleniach, przez stulecia czy wręcz tysiąclecia, niczym depozytariusze wielkiej tajemnicy stali na straży swej sztuki składanej w akcie ofiarnym bogu.