Książka stanowi nowatorską pozycję poświęconą rozległej literaturze współczesnego świata arabskiego i dotyczy dwóch jej ogromnych działów: prozy i dramatu.

Nowa typologia dramaturgicznej twórczości arabskiej, obejmująca czasy nowożytne od roku 1847 po lata 80 naszego wieku. Najwięcej miejsca zajmuje w pracy analiza głównych kierunków rozwojowych tej twórczości, tzn. neoklasycyzmu, realizmu i kreacjonizmu, oraz ocena dzieł ich najwybitniejszych przedstawicieli.