W Polsce przyjęło się mówić o Korei jako o „kraju cichego poranka” czy też o „kraju porannej świeżości.

Podział historii literatury koreańskiej na literaturę klasyczną, tradycyjną (od początków n.e. do końca XIX w.) i na literaturę nową: nowożytną i współczesną (obejmującą wiek XX) znajduje głębokie uzasadnienie tak w odmienności tematyki, jak i w języku tej literatury, metodzie jej zapisu. Od najdawniejszych czasów literatura koreańska była dwujęzyczna. Powstawała w języku rodzimym i w hanmunie, czyli w języku bliskim klasycznemu językowi chińskiemu wenyan. Uwarunkowane to było zawiłymi drogami rozwoju pisma koreańskiego.

Ze względu na to, że książka przeznaczona jest dla czytelnika polskiego, zastosowano w niej uproszczoną polską transkrypcję fonetyczną koreańskich nazwisk i nazw własnych, to znaczy pisownię najlepiej oddającą brzmienie oryginału.

Halina Maria Ogarek-Czoj (ur. 14 września 1931, zm. 23 listopada 2004) – koreanistka, tłumaczka i pedagog. Autorka wielu kluczowych i podstawowych opracowań poświęconych historii, kulturze, religii oraz literaturze Korei. Z jej inicjatywy powołano na Uniwersytecie Warszawskim oddzielną Sekcję Koreanistyki, którą kierowała aż do przejścia na emeryturę w 2002 roku.