Dżinizm. Starożytna religia Indii

Według ostatniego spisu powszechnego z 1991 r. wyznawców dżinizmu było w Indiach 3 325 706, czyli 0,40% całej populacji (ówczesna liczna mieszkańców Indii: 838 583 988). Można przypuszczać, że obecnie jest to nieco ponad 4 miliony. Oznacza to, że wśród sześciu największych społeczności religijnych w Indiach – po wyznawcach hinduizmu (82%), muzułmanach (12,12%), chrześcijanach (0,234%), buddystach (0,194%) i sikhach (0,76%) – gmina dżinijska jest liczebnie najmniejsza. Proporcje te utrzymują się do dnia dzisiejszego. Nie dziwią, gdyż dżiniści zawsze stanowili grupę nieliczną, aczkolwiek niezwykle wpływową, z uwagi na aktywność zawodową w dziedzinach związanych z obrotem pieniędzmi, rachunkowością, przemysłem i handlem (wyjąwszy produkcję i handel bronią itp.), rzemiosłem artystycznym (np. jubilerstwem, złotnictwem) i sztuką czy pisarstwem. Znani są oni powszechnie ze swej aktywności oświatowej i dobroczynnej, oraz z działań podejmowanych na rzecz ochrony przyrody.

Poza Indiami, według ostatnich badań, mieszka obecnie 70-80 tysięcy wyznawców: przede wszystkim w Europie – 25 000 (głównie Wielka Brytania), a Afryce – 21 000 (głównie Afryka Wschodnia), w Ameryce Północnej – 5000. Są to najczęściej emigranci z Indii oraz ich potomkowie, którzy, choć niejednokrotnie utracili kontakt z żywymi formami kultu w samych Indiach, to nieodmiennie postrzegają się jako wyznawcy dżinizmu. W odróżnieniu od buddyzmu do rzadkości należą konwersje na dżinizm mieszkańców nie związanych etnicznie z Indiami.

Fragment rozdziału „Historia. Dżinizm w Indiach współczesnych”